Verhuizing na verhuizing sleep ik van alles mee. Steeds minder, maar toch: het is bizar hoeveel spullen er tevoorschijn komen uit de paar kastjes die ik nog heb. Hoeveel ik weer verzamel in een paar maanden tijd. En hoeveel spullen ik al die maanden niet aangeraakt heb.
Zaterdagavond zette ik mijn iTunes-bibliotheek op shuffle. Er kwam een remix van een nummer van Savage Garden voorbij, geript van een cd die binnenkort een enkele reis naar de kringloop gaat maken. Even had ik een momentje van paniek: mijn cd’s van Savage Garden? Naar de kringloop? WAT??? Maar eerlijk is eerlijk: de betreffende cd had ik sinds 1998 misschien een keer geluisterd en de remix is helemaal niet zo goed best wel slecht. Waarom ben ik toch zo gehecht aan mijn verzameling plastic schijfjes die ik nooit gebruik?
Het hoognodige
Ik was idolaat van die band toen ik een jaar of vijftien was. Mijn verzameling was heilig en afscheid nemen van iets waar ik zo dol op ben geweest, vind ik blijkbaar gewoon lastig. En ja, ik ben nog steeds wel dol op Savage Garden. Maar wat voegt die cd NU toe aan mijn leven? Helemaal niets. En hoe meer ik kijk naar de spullen om me heen, hoe liever ik nog een stuk verder wil minimaliseren, alles weg wil doen en niets meer bezitten dan een backpack met daarin mijn garderobe, toiletspulletjes en mobiel kantoor. Het hoognodige. Heerlijk, wat een vrijheid! En een extra koffer voor mijn crockpot, want daar wil ik na een week echt niet meer zonder 😉
Voegt het waarde toe?
Zaterdagavond had ik een lightbulb momentje: ik ga alleen nog investeren in mijzelf. Geen notebooks meer (totdat de tien die ik op voorraad heb op zijn), geen pennen meer (kantoorspullenjunkie hier!) en tja, gewoon geen overbodige spullen in huis halen. Ook niet als ze gratis zijn, want dan kosten ze tijd en energie.
Ga ik dan helemaal niks meer aanschaffen? Zeker wel, maar alleen als het écht waarde toevoegt. Zoals mijn crockpot. Ervaringen. Eten met een hoge voedingswaarde. Supplementen van een hoge kwaliteit. Kleding die past bij de Scandinavische stijl en de capsule wardrobe die ik nastreef. Natuurlijke verzorgingsproducten die mijn lijf daadwerkelijk verzorgen in plaats van verstoren. You catch my drift.
Dit principe pas ik al langer toe, maar het puzzelstukje ‘in mezelf investeren’ viel zaterdagavond op zijn plek. Ik vroeg me bij het aanschaffen van spullen en ervaringen al af of het ‘joy sparkt’, of het echt wel in mijn leven past, of het waarde toevoegt, of het mijn tijd en moeite waard is, of ik het echt nodig heb en of ik het me kan veroorloven. Niet dat ik met een checklist in de winkel sta hoor 😉 het is al een automatisme geworden.
Maar nu ga ik mezelf dus ook afvragen:
Word ik er potentieel een beter persoon van als ik dit aan ga schaffen?
Dit zal heus niet ineens lukken. Grote kans dat ik in een onbewaakt ogenblik een keer een notebook bij de HEMA tegenkom die ik écht niet kan laten liggen, of die ene leuke mok koop. Maar minimalisme is een proces en ook dat soort momenten horen erbij. Al wil ik ze wel zo veel mogelijk eh… ja, minimaliseren.
Waar let jij op als je je geld en tijd uitgeeft?
Inspiratiebronnen:
De podcasts van The Minimalists en Michael Pilarczyk.
Wat leuk, zo sta ik ook in het leven 🙂