Voor Sinterklaas deed ik mezelf het kookboek Plant-based paleo cadeau. Hij staat vol met heerlijke dier- en mensvriendelijke recepten, de foto’s zijn goed voor meerdere foodgasms en er komen in ingrediënten voorbij die ik nog niet ken. Spannend!
[UPDATE 2020: inmiddels eet ik carnivoor, met af en toe wat chocolade. Ik ben er niet meer van overtuigd dat planten per definitie gezond zijn of dat het beter is voor het milieu en de dieren. Lees meer in mijn blog(s) over Carnivoor.]
Alleen al het doorbladeren van het boek geeft een goed gevoel: eten maken waar geen dier voor heeft hoeven lijden, wat wil je nog meer als dierenliefhebber? En dan is het ook nog eens goed voor mezelf, want: groenten, groenten en nog eens groenten. En natuurlijk fruit, noten, zaden, olie and all that paleo proof-jazz.
En nee, in het boek staan echt niet alleen maar salades en ovenschotels, maar juist heel veel verrassende recepten. Zoete baksels zonder ei, supereasy mini-pizza’s en ‘neatballs’ van champignons en zaden. En dat alles zonder ingrediënten als soja, tarwe en suiker. Als voorgerecht bij het kerstdiner maakte ik al de vegan paleo mini-pizza’s. Ze zijn briljant!
Briljante portobello-pizza’s
Wat deze pizzaatjes zo bijzonder maakt is de ‘kaas’. Hoewel de meeste vegans-to-be zeggen niet zonder kaas te kunnen, heb ik daar geen problemen mee. Maar in een paleo-proof pizza mis ik die kaas toch wel. Die romige zout-zurige smaak, hmm… deze ‘kaas’ komt er erg dicht bij in de buurt! De basis bestaat uit noten, olijfolie en edelgistvlokken (wat je in engelstalige recepten tegen kunt komen als nutritional yeast) en de citroensap, zout en basilicum geven het de nodige cheesy touch.
Edelgistvlokken? Ik wist ook niet wat het was. Ik had ze wel eens zien staan in de EkoPlaza, maar met die naam is het nou niet bepaald aanlokkelijk om te kopen en dus heb ik de pot altijd genegeerd. Onterecht! Het is dan misschien wel gist (iets waar niet iedereen even goed tegen kan), maar de gist is inactief, waardoor het schijnbaar zelfs geschikt is voor mensen die op een gistvrij dieet zijn. En zoals in diverse recepten al staat: het is inderdaad een ideale kaasvervanger, in elk geval qua smaak!
Recept portobello pizza’s
Voor de ‘kaas’:
80 gram cashewnoten of pijnboompitten, een nachtje geweekt in water
6 eetlepels edelgistvlokken
12 verse basiclicumblaadjes
2 eetlepels olijfolie
1 eetlepel versgeperste citroensap
een snufje zout
Voor de rest van de pizza:
4 portobello’s
1 zo’n mini-blikje tomatenpuree
8 zwarte olijven in plakjes
halve groene paprika in dunne plakjes
1 kleine dun gesneden rode ui
handjevol groene gemengde sla
kleine handjevol pijnboompitten
Keukenbenodigdheden:
een oven, bakplaat, bakpapier en een keukenmachine of goede blender.
Bereidingswijze:
Haal de noten uit het water en spoel ze goed af. Mix ze in een keukenmachine met de edelgistvlokken, basilicum, twee eetlepels olijfolie, citroensap en zout en blend tot je een gladde massa.
Verwarm de oven voor op 190 graden.
Verwijder de stammen van de portobello’s en eventueel ook de sporen. Bestrijk de bovenkanten van de portobello’s met de laatste eetlepel olijfolie en leg ze op de kop op het bakpapier op de bakplaat.
Verdeel de tomatenpuree over de portobello’s en smeer uit, doe hetzelfde met de ‘kaas’ en top deze pizzabodem af met de gesneden olijven, paprika en ui.
Zet 20-25 minuten in de voorverwarmde oven en rooster ondertussen de pijnboompitten.
Serveer de portobello-pizza’s op een bedje van groene salade en bestrooi met de geroosterde pitten.
Bereidingstijd
45 minuten (of een paar uur en 45 minuten als de noten nog niet geweekt zijn.)
Als voorgerechtje is het prima om één portobello per persoon te serveren, en volgens het boek is dit genoeg voor vier lunches of 2 diners. Ik zeg echter: 1 diner! Burp.